1e lessen Fins, nieuw vlees in de kuip en sneeuw!!

Hee allemaal! Nou het is weer tijd voor een verhaaltje dacht ik zo. Er zijn al mensen die smachten naar een nieuw verhaal (hè Sanne en Anja ;-)), dus ik moet er maar aan geloven  Ik heb afgelopen week al een paar dingetjes opgeschreven en dat zal ik nu allemaal even samenvoegen.

Gister is het eindelijk echt begonnen met sneeuwen zonder dat het meteen weer ging dooien. Er ligt nu een dik pak sneeuw, prachtig!!! De wereld is wit om mij heen, we hebben er lang op gewacht, maar het was het meer dan waard. Eindelijk een echt stukje wonder Finderland, Finter wonderland, wonderlijk Finland, euhhh...... winter wonderland oh ja dat was hem!! (flauw)

Wat ik trouwens elke keer wil zeggen, maar wat ik telkens vergeet, is dat jullie niet al teveel op mijn taalgebruik moeten letten. We zijn hier ontzettend verengelst (ook al geen woord maar oké). Ik praat hele dagen Engels op mijn stage en ook als ik andere mensen ontmoet. Alleen met Merel praat ik Nederlands, nou ja, ook niet altijd. Vooral als we samen thuiskomen van iets waar we de hele tijd Engels hebben gesproken, een feestje of zo, praten we gewoon de hele avond/nacht in het Engels door zonder dat we het zelf in de gaten hebben. Dat klinkt belachelijk, maar zo is het wel. Hebben wij Friezen in het Nederlands vaak last van Friesismes. Merel en ik hebben last van Engelsismes als we Nederlands praten. Soms kunnen we ook gewoon niet meer op het Nederlandse woord komen!! Ik denk ook heel vaak in het Engels. Dat krijg je als je zoveel Engels spreekt. Anyway (daar heb je ‘m al ;-) ), wat ik wil zeggen is dat jullie het me niet kwalijk moeten nemen als ik soms wat strange ;-) taalgebruik heb.

Er zijn inmiddels weer allemaal nieuwe exchange studenten gearriveerd voor het nieuwe schoolsemester. Nieuw vlees in de kuip dus, hartstikke leuk! Er zijn ook weer allemaal feestjes en tripjes en ik probeer aan zoveel mogelijk mee te doen om alles er uit te halen wat er in zit die laatste weekjes.

Ik begin mijn verhaal te vertellen bij vorige week donderdag (ik ben eigenlijk allamg begonnen maar oké):
Nadat ik uit mijn stage kwam was ik even in het centrum om naar de supermarkt te gaan. Toen bleek er markt te zijn, daar zou ik even bij kijken, want dat is hier maar één keer in de twee maanden, dus heel speciaal. Toen ik daar rondliep werd ik opeens aangesproken door een stel meisjes of ik ook even een foto van hun zou willen nemen. Tuurlijk! Ik had meteen wel door dat dit geen Finnen waren, maar waarschijnlijk nieuwe internationale studenten. Ik heb ze dat dan ook gevraagd en dat bleek te kloppen. Ik heb een tijdje met hun gesproken en toen vertelden ze dat ze zo naar Finse les gingen. FINSE LES dacht ik!!! Daar willen Merel en ik al heel lang heen, maar toen we hier in november kwamen was het al afgelopen, of het liep tegen het einde en tijdens de vakantie was er niks natuurlijk. We hebben altijd gezegd dat als er in januari weer nieuwe lessen zouden beginnen, we daar zeker aan mee zouden willen doen. We wisten alleen niet waar we moesten zijn. Ik was meteen hartstikke enthousiast toen ze zeiden dat ze daar heen gingen en ik vroeg of ik ook mee mocht. Dat kon wel, dus zo gezegd, zo gedaan natuurlijk. Ik ben met hun mee geweest en al gezellig kletsend kwam ik erachter dat zij ook uit Portugal komen (net als Daniela en Susanne), ook in Karjamaentie wonen (hetzelfde gebouw als Daniela en Susanne), ook drie maanden stage lopen (net als ons en D en S) en dat één van hun waarschijnlijk over een maand ook in het Honkalampi Centre stage zou lopen net als mij en Daniela. Allemaal echt heel toevallig, hoewel ik niet in toeval geloof. Dat moest dus echt zo zijn denk ik. Misschien dat zij de vervangers voor Susanne en Daniela zouden zijn?? Het zijn in ieder geval drie hele leuke meiden! Zo kwam het dus dat ik van het ene op het andere moment ineens in een Finse les was beland met allemaal nieuwe exchange studenten. Ik werd bij binnenkomst meteen voorgesteld als ‘their new friend’ (dat gaat snel hier joh, vrienden maken!). Het was allemaal hartstikke leuk en leerzaam natuurlijk! Hoewel ik anderhalf uur in de schoolbanken zitten wel lang vond hoor, ik ben echt niks meer gewend wat dat betreft ;-)

Die avond ben ik naar de Irish pub geweest waar Merel en Jan Joost (Merel haar vriend die hier voor een week was) al zaten. Ze waren in gesprek met twee Finse gasten. Later kwamen er nog weer allemaal vrienden van hun bij, hartstikke gezellig. Uiteindelijk heeft één van die jongens ons uitgenodigd om bij hem na te chillen. Dat hebben we na vele omwegen ook gedaan (teveel om te vertellen). Hij was een Amerikaan, maar woonde al zeven jaar in Finland. Hij had een eigen appartementje mét sauna, gewoon in zijn badkamer. Dat is hier trouwens heel normaal. Hij had de sauna al aan staan toen wij daar kwamen en uiteindelijk zijn we met z’n allen in de sauna geweest. Dat was echt hartstikke gezellig en relaxed. Biertje mee (die anderen dan), relaxed muziekje op en gezellig kletsen, heerlijk. Ik heb echt een hele leuke en super relaxte avond gehad, heerlijk!

Vrijdag was het prachtig helder weer. Ik heb genoten van de verukkelijke vrieskou en de prachtige luchten terwijl ik lopend naar m’n supermarktje ging. ’s Avonds zijn Merel, Jan Joost en ik naar de film geweest. Tot twee uur daarvoor wist ik niet eens dat hier een bioscoop was, maar goed. We zijn naar de nieuwste James Bond film geweest en ik heb weer ervaren dat dat gewoon niet aan mij besteed is. Ik snap er geen reet van, nooit niet, maar ik heb nog nooit zó weinig van een James Bond film begrepen als deze! Ik zat echt te wachten tot ‘ie afgelopen was. Terwijl Jukka nog tegen me gezegd had dat dit de beste Bond film was die hij ooit had gezien, maar goed daarvoor ben ik ook een meisje en is hij een jongen. Na de film zijn we weer naar de Irish pub gegaan. Daar kwam ik een bekende tegen, een heel lief Fins meisje die we al vaker hadden onmoet en nog wat internationale studenten. Ik ben met hun meegeweest naar een andere kroeg waar Merel en Jan Joost later ook weer kwamen. Hartstikke gezellig allemaal. De avond zou niet compleet zijn als we niet naar Bepop zouden gaan natuurlijk, dus die is ook nog even bezocht.

Zaterdag kreeg ik een smsje van de Portugese meisjes of we ook zin hadden om met hun naar een hockeywedstrijd te gaan, vervolgens een pub te bezoeken en dan naar een feestje. Tuurlijk!! Hartstikke leuk!! Merel ging niet mee, die was ziekig en had rust nodig, dus ik ben alleen gegaan. Ik heb eerst nog even gezellig bij Merel gezeten en daardoor kon ik die hockeywedstrijd niet meer halen, maar later ben ik naar het centrum gegaan waar ik de meisjes ontmoette. We gingen meteen naar het feestje in Rantakÿla, dat ligt vrij ver buiten het centrum, we moesten echt een pokkenend fietsen! Maar dat was het zeker waard, want het was een heel leuk feestje. Ik werd weer geïntroduceerd door de Portugese meisjes als ‘their new friend’ en ontmoette allemaal nieuwe mensen, hoewel ik ook veel al wel gezien had in de Finse les. Later kwamen er ook nog meer mensen bij die ik nog kende van het vorige semester. Zij waren met de kerst naar huis geweest en nu weer terug gekomen (Allemaal lekkere Spaanse kerels ;-) hihi!)

Na dat feestje bij die jongen thuis moest er natuurlijk nog doorgefeest worden in de discotheek. Dus weer terug op ons fietsje naar het centrum. Tijdens het fietsen leerde ik Ruth kennen, een smoorbezopen, vet grappig Iers meisje die me om de haverklap vet afsnijdde of zelf de berm in reed. Ik heb me echt rot gelachen om haar!!

Deze avond had ik eens wat verandering van spijs wat uitgaan betreft, want we zijn naar Giglin Marlin geweest, een andere nachtclub hier in Joensuu. Vanaf moment één zijn we gaan dansen en daar zijn we eigenlijk niet meer mee opgehouden. Jeetje mina wat heb ik een ongelofelijk geweldige avond gehad!! Ik heb zelden zó waanzinnig gefeest!! Met z’n allen op het podium en gek doen en de muziek was ook geweldig!! Maar aan al het leuks komt een eind natuurlijk, dus op een gegeven moment moesten we weer naar huis. Ik had nu mensen om mee op te fietsen: de Portugese meisjes, mijn Spaanse buurjongen Mario en nog een ander meisje uit Letland die allemaal in Karjamaentie wonen. We moesten onderweg constant op die meiden wachten, we hadden een stuk of wat kilometers gefietst en ze zeiden dat ze nog nooit zo lang achter elkaar hadden gefietst. Huh?? Dat is dan toch anders daar in Portugal.

Zondag een fijne relaxdag gehad en de rest van de week hard gewerkt voor stage. Ik ben ook nog naar de ‘Welcoming reception’ voor de nieuwe internationale studenten geweest (beetje laat, maar goed, toen wij aankwamen was er niet zo iets dus dan nu maar) en heb weer wat Finse woordjes in de Finse les bijgeleerd natuurlijk! Ik heb het nu heel druk met school en stage, dat neemt veel tijd in beslag. Ik ga ’s ochtends om kwart over acht van huis weg en kom ’s avonds vaak om een uur of zeven, half acht thuis.

Ik voel nu al dat ik het enorm ga missen hier, alles; de mensen, het onverwachte en nooit weten waar je uiteindelijk beland als je een avondje op stap gaat, alle tripjes, mijn huisje, de hele sfeer hier en gewoon het feit dat je in een kroeg zit en allemaal verschillende mensen ontmoet uit allemaal verschillende landen en met stuk voor stuk een ander levensverhaal en achtergrond. Ik zat laatst in de bus naar stage en stelde me voor dat we hier weg moesten. Ik kon wel janken bij de gedachte. Ik hou echt van mijn leventje hier en ben verliefd geworden op Finland en Joensuu in het speciaal. We zijn hier nu al tien weken en over iets meer dan drie weken gaan we alweer weg. Ik weet hoe snel die drie weken over zullen zijn: in een zucht en een scheet, zoals wij thuis altijd zeggen. Voor ik het weet ben ik weer thuis en ik wil niet weg!

Nou ja, dat was het even voor nu. Ik ga nog even wat voor school doen en dan vanavond naar een GTKnEO feestje. Een wat?! zul je denken. Dat dacht ik ook toen ik het voor het eerst las. Het is een ‘get to know each other’ feestje. Best wel een originele naam voor een feestje toch?

Ik wou nog even zeggen dat ik nog steeds elke keer blij ben als iemand heeft gereageerd op mijn weblog en ik moet er soms ook gigantisch om lachen! Kiitos (bedankt) iedereen!

Ik wens jullie allemaal een heel goed weekend en ik kan nu al bijna zeggen: tot gauw!

Liefs en Kus Kukka (bloem in het Fins)

Ps: Met die foto’s wordt het trouwens even niks meer. Ik heb zelf een analoge camera mee en ik gebruikte altijd de foto’s van Merels toestel voor mijn weblog. Helaas lukt het haar nu niet meer om die dingen op haar computer te krijgen. Heel erg jammer, want ik zou jullie graag nog vanalles laten zien. Maar wie weet dat het binnenkort wel weer lukt!