Tweede bericht uit Finland!

Hee luitjes!!

Nou dit is mijn tweede bericht uit Finland alweer. Ik hoop dat jullie inmiddels klaar zijn met het lezen van mijn vorige stukje (lees: half boekwerk), zodat jullie dit nieuwe stukje kunnen lezen.

Het is momenteel vrijdagmiddag half 2 en ik zit in m’n pyama in Merels kamer achter de laptop. Merel is naar haar stageplek en daardoor kon ik even rustig mijn logboek die we voor school bij moeten houden (ook alweer drie kantjes), mijn mail en mijn weblog bijwerken. Ik heb vannacht niet weer bij Merel geslapen hoor, ik werd alleen om half 11 wakker en toen dacht ik: nu moet ik eerst gaan typen, voordat Merel weer terug is, want zij moet natuurlijk ook nog van alles typen en haar logboek bijhouden. Zodoende heb ik zo in m’n pyama de snowboots aangetrokken, een jas aangedaan, een pet opgezet en ben ik met mijn ontbijtje en een bakje thee naar Merel haar appartement gegaan. Het meeste typewerk is al gebeurd, maar nu moet mijn weblog stukje nog …. ;-) Ik zal proberen om het nu iets korter te houden haha!

Dag 6 Woensdag 15 november

Dit was de dag waarop we naar mijn stageplek gingen (het voelt echt al als eeuwen geleden, maar in feite is het nog maar twee dagen geleden, maar dat komt omdat je hier zoveel meemaakt en nieuwe indrukken opdoet). Anyway, we moesten met het buske naar het Honkalampi Centre buiten Joensuu. In totaal moet ik ongeveer 50 minuten reizen om er te komen, maar ik denk dat ik dat wel lekker ga vinden. Ik zie mezelf al helemaal in die bus zitten tegen het raam aan hangend met m’n mp-3spelertje op, heerlijk! Het is ook echt een luxe bus, waar weinig mensen in zitten, dat is wel iets anders dan de lijn 50! Toen ik uitstapte had ik meteen een heel goed gevoel. De omgeving deed me heel erg denken aan de omgeving waarin die probleemkinderen zaten in het programma van rtl 5 ‘van etter tot engel’. Ik weet niet of jullie dat kennen, maar dat was ook helemaal buiten de bewoonde wereld en in de sneeuw. Lopend naar het gebouw kwamen we allemaal oudere gehandicapte mensen tegen die onderweg waren naar de eetzaal. In het gebouw kwamen we een Portugees meisje tegen dat daar ook stage loopt. Ik ben haar van de week ook al weer in de bus tegengekomen en ze lijkt me heel aardig. Daarna ontmoette ik mijn stagebegeleidster, een hele lieve vrouw. We gingen in haar werkplaats zitten: een beeldend atelier. Uit wat ze zei kon ik meteen opmaken dat ook zij (net als alle andere begeleiders en leraren die we hadden ontmoet) dacht dat we beeldende studenten waren in plaats van dramastudenten. Dat is echt een hele grote miscommunicatie geweest blijkt wel. Maar ze dacht er even over na en vertelde toen dat er in het centrum een dance and movement therapist was, met wie ik ook mee zou kunnen lopen. Er is ook een muziektherapeut en er is waarschijnlijk de mogelijkheid om ook van hem dingen te leren. Daarnaast kan ik zelf op dramagebied iets toevoegen en dingen aanbieden. Ik werd heel gelukkig van die gedachte: Alle mediums op één stageplek die ik allemaal mag ervaren en waar ik allemaal van kan leren, geweldig!! Ik werd er helemaal blij van, wat een rijkdom om zoveel mediumgebieden te mogen ervaren op mijn stage!! Iets anders waardoor ik me nog beter voelde was dat ze mij de mogelijkheid gaf om elke week een uur mezelf te uiten in een medium, zodat ik al mijn gevoelens en emoties die ik tijdens de stage opgedaan heb kan uiten in het medium. Daarna wil ze er ook met mij over praten. Wat geweldig dit!! Ook voor Merel was er de mogelijkheid om daar te komen en hopelijk kan ze dan ook heel veel leren op mijn stageplek van echte professionals (op het gebied van creatieve therapie), want die ontbraken op Merel haar eigen stage.

Ik heb dus een heel goed gevoel over mijn stage. Ik kan niet wachten tot het maandag is en we er weer heen gaan en veel meer van het Honkalampi Centre gaan zien. Ik weet nu ook met wat voor soort mensen ik ga werken, niet alleen met gehandicapte kinderen, maar met lichamelijk en geestelijk gehandicapte mensen van alle leeftijden. De enige ervaring die ik op dit gebied heb is de week vrijwilligerswerk met lichamelijk gehandicapten afgelopen zomervakantie. Ik weet niet of ik dit een leuke doelgroep vind, of het mij aanspreekt. Ik zou er zelf nooit voor hebben gekozen, maar dat geeft niks. Ik sta open voor alle nieuwe ervaringen en ben heel benieuwd wat het allemaal met me doet en wat ik er van vind om met deze doelgroep te werken.

Dat even wat betreft mijn stage. We hadden de dag ervoor een mail gekregen van Anne van de International Office met wat er deze week allemaal te doen was voor internationale studenten. De avond ervoor (dinsdag) zou er een feest zijn in Bepop. Eerst hadden we absoluut geen zin, maar op een gegeven moment hadden we beide zoiets van: we hebben zin om op stap!! Toen hebben we ons helemaal opgetut en zijn we naar het centrum gegaan. We kwamen in een kroeg waarvan we dachten dat het Bepop was, er zaten een stuk of tien mensen in totaal en ook gewoon oudere mannen. We moesten echt onwijs lachen: waar waren we nu weer beland, dit was dus ‘the big student party’ hahahaha! Maar toen hebben we even met de barman gesproken en deze kroeg bleek niet Bepop te zijn, die zat ernaast, maar had wel dezelfde ingang en dat feest begon pas om 23:00 uur. Het zou pas om 00:00 of later echt leuk en druk worden. Het was 22:15 en we hadden geen zin om nog zo lang te wachten, we hebben een drankje gedronken en zijn weer naar huis gegaan. Woensdagavond was er weer een feest in Bepop en dan zouden we wel gaan. In de mail van Anne stond ook nog dat er op weonsdag om 18:00 uur een meeting was in één of andere kroeg (tenminste wij dachten dat het een kroeg was of zo, er stond verder niks bij). Hier zouden we ook heen gaan, want dat was natuurlijk de kans om nieuwe mensen te leren kennen. We hadden echt geen idee wat het zou kunnen zijn. Het was al om 18:00 uur en we dachten dat het misschien een soort gezellige bijeenkomst was waar je misschien nog met elkaar ging eten of zo, omdat het rond etenstijd was. Na enige moeite om het juiste gebouw te vinden (het bleek in één van de University’s te zijn) kwamen we binnen in de kantine van die Universiteit. Een stukje verderop zaten allemaal studenten heel serieus bezig, het leek gewoon op een groepje dat met een opdracht voor school bezig was. Waar waren we nu weer beland??!! Zou dat het zijn….? Nou, wij daarheen en vragen waar de meeting voor internationale studenten was, dat bleek dus inderdaad gewoon daar bij hun te zijn. We kregen een briefje in de handen gedrukt en konden plaats nemen. Waren we ineens midden in een vergadering beland!!!! Echt zo supergrappig! Het ging over alle evenementen en feestjes die nog op de planning stonden tot aan de Kerst en wanneer die plaats moesten vinden. Ze vroegen ook gewoon naar onze mening en zo en we hebben ook echt meegepraat, niet dat we ook maar ergens verstand van hadden maar goed. We zaten er trouwens nog maar vijf minuten, waren er nog nooit geweest, hadden nog nooit iemand van hun gezien en toen kregen we al het aanbod om drinken voor onszelf te halen uit de kantine en we mochten verder alles hebben wat we wilden op hun kosten???!!!! Okay dan, dus we hebben beide een kopje thee gepakt en een heerlijk belegd broodje gehaald. Tijdens de vergadering (wat helemaal niet zo serieus bleek te zijn) hebben we ook gepraat met een meisje die aanbood om ons na de vergadering verschillende belangrijke gebouwen van Joensuu te laten zien, zoals waar de student office was en zo. Er was ook nog een jongen die wel met ons mee wou, zo gezegd zo gedaan. Toen we dat gezien hadden stelde die jongen voor om naar de kroeg te gaan, prima. Het meisje ging weg, maar wij zijn met hem de kroeg ingegaan, het was een Finse student en hij was de voorzitter van de internationale studentenraad. Het was echt een superleuke kroeg met heerlijke relaxbanken waar we lekker hebben zitten chillen. Op een gegeven moment kwam er nog een vriend van hem bij en die heeft ons weer meegenomen naar het huis van een vriend van hem waar een feestje was met internationale studenten. Zo rolden we van het één in het ander. Daarna zijn we met een paar van die mensen weer de kroeg ingegaan (dezelfde als eerder die avond) en daarna zijn we naar Bepop gegaan. Echt een vet leuke, beetje underground discotheek, waar ze echt vette muziek draaien! We hebben lekker gedanst en zo en hebben echt een hele leuke avond gehad en hebben weer heel wat contacten opgedaan. We hebben ook al onze vaste taxi-chauffeur, ideaal! (jahaa, we hebben wel veel).

Dag 7 Donderdag 16 november

De volgende dag hadden we een afspraak met onze supervisor. We wisten helemaal niet eens van haar bestaan af tot we hier in Finland kwamen, maar goed. Het was echt een geweldige vrouw die echt ongelofelijk grappig is en haar lach werkte aanstekelijk, dus je kunt je wel voorstellen dat het een hele gezellige meeting was waarin we heel wat hebben afgelachen.

Daarna hebben we nog wat dingen gedaan en zijn we naar huis gelopen. Dat was echt heerlijk!! Er was een prachtige zonsondergang en de lucht was schitterend. We hebben echt genoten van de sneeuw en alles, het is zó mooi, al die glinsteringen! Zo hebben we de hele dag wat door gekeuveld, in principe hebben we geen reet gedaan maar de dag was zo voorbij. We hebben heel gezellig gezeten en gekletst en opeens was daar ook mijn andere flatgenootje, jippieee!!! Wat ben ik blij dat zij er nu ook is, wat leven in de tent, want dat Finse meisje zie ik dus echt nooit. Ik weet alleen dat ze er is als ik het licht in haar kamer zie branden als ik aankom en als de toiletbril naar beneden is gedaan (dat doe ik namelijk nooit) en oh ja, soms staat er een vies bord in de gootsteen (of hoe noem je dat ding). Verder zie, ruik, of hoor ik haar niet. Nou ja, ik heb inmiddels gehoord dat er wel meer zijn die dat ook mee hebben gemaakt met Finse studenten. Dat voelt wel goed, dat ik dus niet de enige ben.

Dag 8 Vrijdag 17 november

Vandaag zijn we alweer vrijdag en we zitten hier nu een week. Het begint al normaal te voelen en we beginnen te wennen aan allerlei dingen. Vanavond gaan we naar Varkaus, we gaan Michiel bezoeken die daar al sinds september studeert. Ik heb er echt onwijs veel zin in! Ben benieuwd wat we allemaal gaan doen en beleven. Dat lezen jullie volgende week wel een keer op mijn weblog. Ik hoop dat ik dan tijd heb om dat te doen….. nou ja, jullie zien vanzelf wel een nieuw bericht verschijnen. Ik vind het heel erg leuk al die reacties trouwens!! Ik kan er niet allemaal persoonlijk op reageren maar ik lees ze wel allemaal hoor!

Ik zal trouwens ook nog even mijn adres aan jullie doorgeven (just in case…. ;-), ik bedoel een kaartje is natuurlijk altijd welkom hihi)
Janneke Weidenaar
Karjamäentie 12 C 23 c
80230 Joensuu
Finland

Nou inmiddels is het alweer een uur later, ik heb het netjes gedaan toch: slechts drie a-4 om verslag te doen van twee dagen…… uhum ;-). Dit wordt vanzelf minder hoor.

Ja, ik kom nu op de vierde pagina, dus ik moet echt stoppen. Goed weekend allemaal en tot gauw!!

Liefs en kus Janneke