Hè hè eindelijk weer een bericht!! (nr3)

Zo wat ben ik blij dat ik dit nu kan typen, hoewel ik weet dat ik maar een uurtje heb. Ik zal proberen om zo snel mogelijk te typen. Het is namelijk gewoon zo dat ik geen computer op mijn kamer heb. Dus als ik dan eindelijk achter de computer zit, dan gaan mijn verslagen die ik voor school moet schrijven toch echt even voor (ja toch wel), hoe graag ik ook een berichtje voor m’n weblog wil schrijven. Het is nu vrijdagochtend en ik zit achter de computer op één of andere University van North Karelia (daar zijn er heel veel van in Joensuu). Ik heb vorige week een password gekregen en kan nu dus in alle North Karelia universiteiten inloggen op de computers. Ik had meteen een mooie universiteit/bibliotheek in gedachten om heen te gaan, waar we toen ook die meeting hadden voor internationale studenten. Daar ben ik dan ook heengeweest. Ik een mooi plekje achteraf opzoeken om te gaan typen (zodat ik ook kon eten hehe) en toen proberen in te loggen, en nog een keer en nog een keer, maar het lukte me gewoon niet. Toen maar even vragen; het bleek dat ik natuurlijk in de verkeerde universiteit zat, deze was van Joensuu en niet van North Karelia. Nu zijn er echt wel tien van die NK-universiteiten hier en ik ga natuurlijk weer naar de verkeerde. Anyway, ik kon alsnog wel achter de computer voor bezoekers. Helaas stond die precies in het zicht van alle medewerkers, dus echt relaxed eten achter de computer kwam er niet meer van (heb het wel gedaan hoor, maar lekker ontspannen was het niet ;-)). Oh jongens ik heb zoveel te vertellen, ik weet niet waar ik moet beginnen. Gewoon maar waar ik gebleven was denk ik. En dat is jeeminee alweer twee weken geleden.

Toen zijn we naar Varkaus geweest om Michiel op te zoeken. Eerst in de trein erheen, waar we echt de dikste lol hadden. Toen stond Michiel daar op ons te wachten, echt vet grappig, maar toch voelde het ook wel normaal of zo. Hij heeft ons zijn cribje even laten zien en daarna kwamen al vrij gauw de eerste mensen binnendruppelen, want zijn huisgenootje had een verjaardagsfeest. Ik vond het echt leuk dat ik al die mensen van de foto’s nu een keer in het echt zag. We hebben een hele leuke avond gehad, lekker gedanst en gek gedaan. Om een uur of weet ik wat hebben we ons bedje opgezocht en toen hebben we geslapen tot laat in de zaterdagochtend, echt heerlijk. Dat was echt lang geleden, dat ik zo lekker uitgeslapen heb op zaterdagochtend. We hebben lekker ontbeten met z’n allen en verder een relaxed dagje gehad. ’s Avonds waren we te moe om nog op stap te gaan, dus toen hebben we een filmpje gekeken en daarna zijn we weer richting matras/bed gegaan. Ook zondag nog ff lekker gechilld en toen moesten we alweer terug richting Joensuu. Ik moet zeggen dat het al een beetje als thuiskomen voelde toen we weer terugkwamen. Het voelde fijn om weer terug te zijn in Joensuu, ons stadje. Dat is toch wel mooi. Het jammere was dat het dat weekend weer warmer is geworden en alle sneeuw weg begon te smelten. Inmiddels zijn er alleen nog een paar hoopjes sneeuw te zien, maar het komt wel weer!!

De volgende dag naar stage (ik moet nu echt diep graven, want het voelt als een eeuwigheid geleden) om te spreken over wanneer ik zou komen en wat ik allemaal kon gaan doen. Merel was ook mee en we waren beide heel enthousiast over wat ze ons allemaal lieten zien. Een lekkere white room met een gigantisch waterbed waar de mensen heerlijk kunnen ontspannen, een vibra-chair waar je op kunt liggen en die je helemaal in kunt stellen naar je eigen behoefte (waar je gemasseerd wilt worden), ze hadden ook een sauna en een klein zwembadje, leuke atelierruimtes waar ze allemaal creatieve dingen deden. We werden er beide helemaal enthousiast van. Maar dat was natuurlijk alleen de buitenkant. Ik bedoel, daar gaat het helemaal niet om en daar werd ik me later op de dag ook wel bewust van.

Die avond was er een Tsjechische link bij mensen thuis. De Tsjechen hadden allemaal typische gerechten uit hun land gemaakt en we hebben ook nog een paar spelletjes gedaan. Merel en ik waren beide supermoe en totaal niet in de stemming om leuk te doen en te socializen. Als je weet ik hoeveel keer op een avond moet vertellen waar je vandaan komt, hoe lang je hier blijft en wat voor studie je doet en je ook nog eens geïnteresseerd terug moet vragen wat zij doen, hoe lang ze hier blijven en waar ze vandaan komen.....bla bla bla, terwijl je op dat moment eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd bent, dan heb je het op een gegeven moment ook wel gehad. Daarbij moeten wij overigens altijd nadere uitleg geven bij onze studie, want er is nooit iemand die snapt wat wij doen, wat soms best wel eens frusterend is. Je snapt dus wel dat we niet al te lang zijn gebleven.

Dinsdag was voor mij een heftige dag op mijn stage, veel nieuwe indrukken en mensen. Het was allemaal heel overweldigend. Die avond hebben we verder ook niet meer iets bijzonders gedaan.

Woensdag weer stage en ’s avonds zouden we voor het eerst naar de sauna. Het was voor mij überhaupt de eerste keer in mijn hele leven dat ik naar de sauna ging, dus dat was wel cool (nou ja, eerder hot maar oké). De vrouw van de huisvesting had ons op de eerste dag dat we hier waren verteld dat er iedere woensdag tussen 18:00 en 20:00 gratis sauna was voor vrouwen. Daar moesten we natuurlijk gebruik van maken. Ik had verwacht dat die hele sauna vol zou zitten, maar het bleek dat we het rijk voor ons alleen hadden, echt vet relaxed natuurlijk. Later op de avond kwamen er nog twee jongens binnen, maar toen ze Merel zagen zitten die aan het afkoelen was zijn ze maar weer weggaan, ze waren bang denk ik. Anyway, we hadden inmiddels ook wel begrepen dat als we hier op donderdagavond tussen 18:00 en 20:00 uur zouden zitten, er echt niks anders zou zijn. Dat er echt niet iemand voor de deur zou staan om entree te heffen of zo. We hebben dus weer geleerd dat we ieder moment van de dag gratis in de sauna kunnen....... ideaal. Ik moet zeggen dat ik het heel lekker vond, heel ontspannend en zeker voor herhaling vatbaar! Later op de avond zijn we op stap geweest. We waren alweer een uur lekker schoon en fris dus het werd tijd dat onze haarvaten en poriën weer even helemaal vol met sigarretenrook en alcohollucht gingen zitten, mmmm heerlijk.

Na een korte nacht weer fris op de stage verschijnen ;-) Er loopt ook een Portugees meisje stage daar en die nodigde me uit om die avond bij haar en haar Portugese vriendin te komen eten. Die uitnodiging nam ik graag aan. Zij woont ook in Karjamaentie, vlakbij dus, ideaal. We hebben eerst even gezellig gepraat en foto’s bekeken en daarna zijn we gaan eten. Ze hadden zelfgemaakte soep en die mocht ik wel proeven.....nou dat heb ik geweten....wozes wat was dat lekker zeg!!!! Echt waar, verukkelijk!! Ik zat gewoon het bord met mijn vingers uit te likken. Daar moesten ze zo om lachen en ze zeiden dat ze nog wel meer hadden, wat ik natuurlijk ook met genoegen op heb gegeten. Het is soep van wortels, ui, prei, witte kool, kidneybonen, wat zout en olijfolie. Als je die ingredënten zo opnoemt zou je echt zeggen: wow, is dat nou zo bijzonder....ja dat is echt zo!! Als ik weer thuis ben in Nederland ga ik het zeker maken en dan mag iedereen langskomen om het te proeven. We hebben heel leuk gezeten en ontzettend gelachen. Het was gewoon een supergezellige avond. Ik vroeg natuurlijk om het recept voor de soep, maar Daniela zei dat ik beter een keer kon komen kijken als ze de soep weer maakten. Prima. Ik kreeg van hun nog het laatste restje soep mee in een tuperware bakje, omdat ik niet op kon houden om over die soep te praten. Ze kennen ook een Duits meisje die altijd alleen maar bij hun komt voor de soep, dus ik ben niet de enige die zo verzot is op die soep.

De volgende dag hebben we vanalles en nog wat gedaan. Die avond was er een feest met allemaal Spaanse en Portugese mensen. Daniela had me daar voor uitgenodigd, dus daar ben ik heen geweest. Weer allemaal nieuwe mensen leren kennen. Was hartstikke leuk. Ik zou ook nog mee op stap. We gingen met de laatste bus en ik dacht dat ik mijn bussikorti vergeten was, dus ik moest even 2,60 neerleggen, dat gaf op zich niks. Maar toen we op weg waren hadden ze het over id-kaarten en zo en ik dacht van: ik zal eens even voelen of mijn paspoort nog in m'n zak zit, maar die zat er niet in, die had ik er die middag uitgehaald. Vet klote. Ze zeiden dat het echt geen zin had om zonder legitimatiebewijs te gaan, dus toen ben ik bij de eerstvolgende halte maar weer uitgestapt en naar huis gelopen. Stupid me. Blond denk ik dan maar.

Zaterdag zijn we weer wezen shoppen. Ik heb toen eindelijk boxjes gekocht waar ik vanaf het moment dat we aankwamen al naar uit had gekeken. Eindelijk muziek op mijn kamer, zomder dat ik van die oortjes in hoef, echt helemaal fantastisch!!!!! Dat is nu echt mijn trots in de kamer, ik vind het heerlijk. ’s Avonds zouden we dus een pyamaparty houden. We waren beide te moe om weg te gaan. Maar nadat we het eten op hadden en we melige foto’s gingen maken, kregen we beide toch nog wel weer zin om weg. Zo gezegd zo gedaan. In no-time hebben we ons opgemaakt en een chemische douche genomen (met wat deo, haargel en mooi wat parfum kom je heel ver ;-)), toen zijn we in de bus gestapt en daar gingen we verder met flauwe foto’s nemen. We hadden echt de dikste lol en waren behoorlijk uitgelaten. Toen zijn we naar een kroeg gegaan, we gingen de trap op naar boven en daar stond zo’n kerel te zingen waarvan ik dacht dat het de plaatselijke held was die dacht dat hij kon zingen maar het eigenlijk helemaal niet kon, maar het bleek dat er die avond karaoke was in die kroeg!! Wauw, wat super te gek! Dat pastte helemaal bij onze stemming. Ik wou dan ook meteen mee doen. Ik heb nog nooit gekaraoket (mooi woord) en dit leek me de ultieme kans. Ik had de playlist al gepakt, maar Merel voelde toch teveel weerstand om mee te doen. Ik kon haar dan ook niet overhalen. Om daar nou in m’n eentje te gaan staan vond ik ook niet echt leuk, dus toen er een Finse jongen bij onze tafel kwam staan en de playlist ging ckecken dacht ik: what the heck, ik vraag hem gewoon. Maar hij kende bijna geen liedjes van die playlist en was niet zo happig, het was wel duidelijk, hij wilde niet. Too bad, ik had echt onwijs zin om mezelf volledig voor schut te zetten. Nou ja, volgende keer beter.

Op zondag hebben we een relaxed dagje gehad. Ik heb bij Merel gegeten en daarna nog ff geskyped. Merel had toen nog heel sterk de drang om even weg te gaan. Ik had die drang ook de hele dag al gehad, maar nadat ik geskyped had, was dat al minder. Ik hoefde niet meer zo nodig weg, maar Merel wou echt heel graag weg, dus ik deed het voor haar (jahaa, wat een opoffering he ;-)). Zodoende hebben we ons weer snel omgekleed en een beetje opgemaakt en toen zijn we richting centrum vetrokken. We waren op zoek naar een leuk, klein gezellig barretje waar Merel en ik gezellig konden kletsen en zij een lekker glaasje rode wijn en ik een lekker bakje rooibosthee kon drinken, daar hadden we beide echt zin in, maar niks was meer open, behalve Bepop, een discotheek. Daar had ik nou echt geen zin in, ik was supermoe, maar dat was onze enige mogelijkheid. Dus daar zijn we heen gegaan. Er werd dikke trance muziek gedraaid en ik had echt zoiets van: wat doen we hier, maar na één liedje had ik al zoiets van: laten we gaan dansen!! Dat hebben we gedaan en we zijn ook niet meer opgehouden. Het was echt superleuk en we hebben heerlijk gedanst! Ik had weer energie voor tien en hoefde nog lang niet naar huis. Gelukkig was Merel dit keer zo verstandig en daarom lagen we om drie uur in ons nestje, want als het aan mij had gelegen waren we nog ff doorgegegaan. Die nacht werden we ook nog door onze taxichauffeur gebeld, hij had ons zien lopen en hij vroeg wanneer we weer op stap gingen. We zeiden dat we waarschijnlijk woensdag weer naar Bepop zouden gaan, hij zou dan ook gaan, want dan was ie vrij. We zouden nog wel even contacten. Als je erover nadenkt is het echt supergrappig. Wie wordt nou door zijn taxichauffeur gebeld om uit te gaan, dat kan ook alleen hier maar hahah!

Maandag hadden we vrij, ik heb lekker uitgeslapen en ben daarna naar die universiteit geweest waar ik niet in kon loggen. ’s Middags was er een christmas bakery voor internationale studenten waar we ons voor op hadden gegeven. We kwamen wat later, omdat die vrouw had gezegd dat het bakken nog wel de hele middag door zou gaan, maar toen we aankwamen was de tafel al mooi versierd, de thee stond klaar en de koekjes lagen versgebakken in de mandjes. Wij konden zo aanschuiven haha. Nadat we daar een kwartiertje hadden gezeten was er opeens een Fins meisje die vroeg of er ook mensen waren die met haar en haar klasgenoot mee wilden naar hun les. Ze hadden het over verschillende culturen en ze kwam zomaar op dat idee om te vragen. Ik had meteen zoiets van: doen, dan kunnen we weer wat beleven. Dus dat hebben we ook gedaan, verder was niemand enthousiast, maar wij zijn bij haar en die klasgenoot in de auto gestapt en naar hun school gegaan. We hadden geen idee wat ons te wachten stond, maar dat maakte niks uit, dat was juist leuk! We kwamen daar het klaslokaal binnen, bijna iedereen was er al, ze zaten allemaal achter computers. Niemand keek echt op toen we binnenkwamen en dat Finse meisje wees ons meteen een plek aan om te gaan zitten. Het was een universiteit van North Karelia dus ik kon op de computer inloggen. Dat heb ik dan ook gedaan en ik heb meteen m’n mail ff gecheckt, echt vet weird als je erover nadenkt. Het was net alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat wij daar zaten. Toen begon de les en het ging er allemaal heel relaxed aan toe. Op een gegeven moment zijn we voor de klas gaan staan en hebben we voor gedaan hoe wij elkaar hier in NL groeten. Daarna moest iedereen door de klas gaan en zichzelf voorstellen op de manier als ze dat in de cultuur doen die ze hadden bestudeerd. Nou, er kwam niet veel leven in de brouwerij moet ik zeggen. Ik ben maar gaan staan en had zoiets van: kom maar op, stel je maar voor. Gelukkig was er toen zo’n dapper Fins meisje die op me afstapte. Langzamerhand kwamen er wat meer mensen los en het was allemaal vet grappig. Wat trouwens heel toevallig was, was dat Merel daar in die Finse les, waar we echt via via terecht waren gekomen, haar buren leerde kennen!!!! Nou dat is toch ook niet te geloven he, echt fantastisch!! We hebben ook best nog wel wat geleerd in die les. Finnen zijn helemaal niet zo anders dan Nederlanders. Tuurlijk zijn er veel schuchtere, verlegen Finnen die amper contact maken, maar die heb je in Nederland ook. Wij zijn hier tot nu toe bijna alleen nog maar leuke, outgoing Finnen tegengekomen. Ook qua cultuur en uiterlijk verschillen ze hier niet zoveel met Nederland. Wat wel een opvallend verschil is, is hoe ze hier eten. Om elf uur ’s ochtends hebben ze een warme maaltijd. En tussen vier en zes weer. Voor het slapen eten ze vaak nog wat yoghurt. Ik heb op mijn stage dan ook altijd om 11 uur pauze en dan eet iedereen warm. Grappig he. Maar goed, zo hebben we dus ook even ervaren hoe het is om in een Finse les te zitten, vet cool!

Maandagavond eindelijk een keer vroeg op bed, dat moest ook wel, want dat was al heel lang geleden. Dinsdagavond zouden we ook niks doen, ik dacht aan een lekker relaxed avondje met sauna en boer zoekt vrouw kijken, maar toen bleek dat er een heel groot pre-christmas feest was. In heel Finland was dit volgens mij een beetje een bijzondere dag, de officiële start voor Kerst of zo. In het kader van: we moeten alles een keer meemaken, moesten we daar natuurlijk ook heen. Dus daar ging ons relaxte avondje (ja we hebben een zwaar leven hier hoor, alleen maar feesten, feesten en nog eens feesten). We gingen er om 10:00 uur heen, want toen begon het en ze hadden verteld dat er later op de avond echt gigantische rijen zouden komen te staan. Dus zodoende waren wij echt nummer drie en vier die daar op dat feest kwamen, supergrappig. Het was een prachtige zaal, met hele chille loungebanken en je kon er rouletten en blackjacken, allemaal superdeluxe!! Het duurde vanzelfsprekend nog een behoorlijke tijd voor het echt wat begon te lopen, maar om middernacht was de tent toch aardig vol. We hebben heerlijk gedanst en werden meteen door een Italiaan uitgenodigd om bij hun groep te komen zeg maar. Lekker gek doen en dansen, hartstikke leuk!! Voor de foto's van die avond en nog twee van zondagavond kun je op deze link klikken: http://www.mijnalbum.nl/Album=4T8YHXZ7

Vier uur was het toen onze oogjes zich eindelijk konden sluiten en half acht was het toen ze met luciferprikkers weer open werden gehaald.

Woensdagavond zouden we natuurlijk ook op stap, want dat hadden we min of meer beloofd. Onze taxichauffeur belde ons en zei dat hij ons wel op zou komen halen. We dachten dat hij in z’n eigen auto zou komen of zo, maar toen we om tien uur voor ons huis stonden, stond daar een taxi te wachten. Hij had gewoon een taxi genomen om ons op te halen, terwijl we ook best wel met de bus hadden kunnen komen. Hij had al wat gedronken en kon natuurlijk niet meer rijden. Hij snapte niet dat wij dachten dat hij nog niks gedronken zou hebben, dat vond ie zo vreemd! Anyway, we werden heerlijk vervoerd in de taxi en voor de kroeg uitgezet. In het begin verliep het allemaal nog wat stroefjes omdat Merel en ik beide niet in de stemming waren om leuk te doen en een gezellig gesprek te voeren, te moe. Maar toen we eenmaal naar het rokers-gedeelte af waren gereisd kwamen we los en werd het hartstikke gezellig. Hij heeft later op de avond weer een taxi voor ons gebeld, een goeie deal gesloten en met de belofte dat we echt nog wel een keer uit zouden gaan, zijn we uit elkaar gegaan.

Donderdagochtend merkte ik dat ik het echt niet zou trekken om die avond weer op stap te gaan, wat ik eigenlijk wel van plan was, want er was weer één of ander leuk kerstfeest in town. Mijn hoofd wou wel, maar mijn lichaam kon niet meer. Ik was bijna te moe om te eten en zou lekker gaan douchen en dan op bed. Maar toen ging de bel, het was Daniela, die DE soep kwam maken. Ik had haar niet meer verwacht, omdat ze niet zeker wist of ze zou komen, maar ik vond het natuurlijk wel superleuk dat ze er was. Dus Merel opgebeld en die is ook gekomen en zo hebben we gezellig soep gemaakt en gekletst. De soep was weer overheerlijk en ik heb nog wat te staan voor de komende dagen. Maar daardoor werd het ok gisteravond weer niet echt vroeg.

Vanochtend kon ik eigenlijk wel uitslapen, maar ik wou beslist mijn stukje voor mijn weblog typen, dus vandaar dat ik mijn wekker had gezet. Moest ook nog wat voor school doen hoor en om 13:00 was/is er een Finnish outdoor activities day waar we aan mee zouden doen. Inmiddels is het al kwart voor twee, Merel was nog lang niet klaar met haar verslagen en ik kon nog wel wat meer tijd gebruiken voor mijn weblog verhaal dus zodoende dat ik nu nog achter de computer zit te typen.

Ik ben zojuist op pagina zes beland, nou ik vind dat ik het nog netjes gedaan heb. Ik weet ook lang niet alles meer.

We zijn inmiddels bezig met het uitzoeken van trips en zo. Het is alleen zo jammer dat we in een foute tijd komen, we vissen overal achter het net. Alle trips naar Lapland zijn al vol of geweest en de volgende trips zijn pas weer in maart als wij weer weg zijn. Zo was het ook met de trips naar Rusland-Sint Petersburg. We werden telkens doorverwezen naar weer een andere instelling. Maar dat heeft toch zijn vruchten afgeworpen, want er bleek nog één trip te zijn naar Rusland, niet met studenten maar goed. Die trip is rond oud en nieuw, wat betekent dat wij oud en nieuw in St Petersburg gaan vieren!! Dat zal een hele bijzondere ervaring worden!! Dit was onze enige kans om naar Rusland te gaan en we hadden zoiets van: die kans moeten we grijpen. De twijfel lag hem nog een beetje in het feit dat we natuurlijk ook wel graag oud en nieuw in Joensuu willen vieren bij al onze vrienden die we dan hopelijk hebben gemaakt. Misschien denken we tegen die tijd ook wel van, waren we maar in Joensuu met oud en nieuw, maar dat zien we dan ook wel. In Rusland komen we ook wel weer allemaal mensen tegen en wie kan er nou zeggen dat ‘ie oud en nieuw in Rusland heeft gevierd!!!

Zo dat was het wel zo’n beetje wat ik nu even kwijt wilde. Ik voel me opgelucht dat ik nu eindelijk weer een verhaal heb getypt. Een last van mijn schouder. Ik ben benieuwd wat we dit weekend weer allemaal gaan doen en beleven. Dat weten ook wij niet! Het is elke keer weer een verassing en dat is nou juist zo leuk aan hier zijn. Ik voel me al aardig thuis en het voelt alsof we hier al veel langer dan drie weken zijn.

Ik wil alleen nog even al mijn korpsgenootjes superveel succes wensen vanavond op het NBK!!!!! Ik ben heel benieuwd naar de uitslag!

Nou jongens, ik wens jullie een goed weekend en tot de volgende keer.

Liefs en een dikke kus van Janneke