Eindelijk weer een huge verslag

Zo nou daar is eindelijk weer een echt verslag van mij. Het heeft lang op zich laten wachten, maar ja ik ben er gewoon niet eerder aan toegekomen om het helemaal af te maken. Ik had vorige week al heel veel getypt, maar het was nog niet helemaal af en toen ‘moest’ ik naar Helsinki en Stockholm, dus toen kon ik het niet afmaken.

Ik begin met te vertellen dat ik supertrots ben op mijn band die het toch maar even geflikt heeft om tweede te worden op het NBK in de vierde divisie!! Woehoeee, daar ben ik echt supertrots op en hoewel ik al een brief heb geschreven met mijn felicitaties en het inmiddels alweer drie weken geleden is, alsnog van harte jongens (en meiden)!!

Ik was bij mijn vorige verhaal geëindigd op vrijdagmiddag, drie weken geleden. We zouden toen nog naar een Finse outdoor activities day. Dat was ergens op het strand, ik was te laat, maar heb het alsnog proberen te zoeken. Helaas kon ik het niet vinden, maar ik had wel het strand ontdekt, een prachtig stukje natuur waar we zeker wel eens vaker heen konden gaan!
Vrijdagavond gingen we op stap. In het begin was het niet echt leuk, we zagen alleen maar Finnen in die disco en wilden nu juist de exchange studenten leren kennen. We kwamen er nu ook achter dat we eigenlijk nog niet een knappe Fin tegen waren gekomen hier, echt niet. Die jongens zijn niet aantrekkelijk hier. Tenminste, dat vinden wij niet. Op een gegeven moment werden we aangesproken door twee Finse jongens (ook weer niet aantrekkelijk) en daar hebben we een hele tijd mee gepraat. Via hun kwamen we weer in contact met een andere jongen die we al eens eerder gezien hadden en waarvan ik dacht dat het een Spanjaard of Portugees was omdat hij zo mooi getint was en er echt goed uitzag, maar toen ik met hem aan het praten was en hij zei dat hij mij nog kende bleek dat hij gewoon een Fin was. Nou dat was dan meteen de knapste Fin die we hier tot nu toe zijn tegengekomen. We hebben een hele leuke avond gehad, gekletst en gelachen en op een gegeven moment moesten we de tent uit, want Bepop ging sluiten om vier uur. Wij hadden nog helemaal geen zin om naar huis en we werden door die cute Fin uitgenodigd voor een afterparty bij hem thuis. We zijn eerst nog naar de Hesburger geweest (soort Mc donalds) waar nog veel meer mensen zaten en waar ik ook in gesprek raakte met een jongen die meegedaan had aan de eerste Finse Big Brother en derde was geworden!! Fantastisch toch!! Hij vertelde me dat sommige dagen daar ‘one of the most boring days of his life’ waren. Het is grappig dat je zo allemaal verschillende mensen ontmoet. Uiteindelijk zijn we in een hotelkamer van de so called manager van die Fin beland. Echt superleuk, weer leuk gepraat en gelachen met iedereen en toen het tegen zessen begon te lopen stelde Merel voor om naar huis te gaan. Op zich was ik nog totaal niet moe en had ik nog wel uren door kunnen gaan, maar de meeste anderen gingen ook weg, dus toen hebben we Jukka, onze personal taxidriver maar gebeld en hij zei dat ‘ie er binnen een minuut zou zijn. (Wat een luxe he, binnen een minuut, en het was ook echt zo!!) Dus wij snel jassen aan en van de trappen afrennen om eruit te komen, ik had mijn schoenen nog niet eens goed aangedaan, maar we wilden op tijd zijn voor Jukka. Toen kwamen we bij een deur uit die niet de deur naar de uitgang was..... We kwamen uit bij een soort achteraf-binnenplaats waar de vracht binnenkomt of zo denk ik. Shit, we waren verkeerd gelopen. We waren de heenweg met de lift naar boven gekomen en in dit trappenhuis was ook een lift. Dus ik dacht we moeten met die lift, dan komen we er wel. Ik moet echt lachen nu ik dit zit te typen maar oké. Dus ik weer naar boven rennen en Merel achter me aan, ondertussen Jukka bellen dat we er niet uit konden komen, maar dat we er zo snel mogelijk aan zouden komen. Wij in die lift stappen en naar beneden. Natuurlijk kwamen we weer op precies dezelfde plek uit als waar we net waren, hoe had ik ook anders kunnen denken, superdom gewoon, maar goed. Wij nog eens kijken of we misschien niet via die binnenplaats eruit konden. Gelukkig was Merel zo slim om de deur van het gebouw open te houden terwijl ik ging kijken. Het was niet mogelijk om via die route weg te komen, want er waren overal hekken, dus we konden er hier niet uit. Toen dacht ik van: we moeten weer naar boven en dan door de deur en verder door de gang lopen naar een ander trappenhuis, dit was blijkbaar de verkeerde. Dus wij weer naar boven rennen en we wilden de deur van het trappenhuis opendoen, maar dat lukte niet!! Die ging automatisch in het slot als je hem dichtdeed en je had een kaartje nodig om hem weer te openen....hahahaha!! Wat een giller! We hadden onszelf helemaal buitengesloten!! Wat nu??!! Jukka bellen. Wij hem vertellen dat we vastzaten in het trappenhuis en dat we er niet meer uit konden komen, via geen enkele weg. We hadden echt de dikste lol! Jukka kon niet geloven dat we zo dom waren, maar hij zei: ‘I will get you out soon, don’t worry.’ Ondertussen hoorde ik hem praten met iemand in het Fins. Nou daar hoopten we dan maar op en het bleek inderdaad dat we eruit zouden komen, want twee minuten later kwam er iemand van het hotel aanrennen om ons op te halen. Wij achter haar aanrennen (ik weet niet waarom die vrouw rende, maar het was echt machtig, dat hoorde er precies bij) en zo kwamen we in het goeie trappenhuis en uiteindelijk op de begane vloer waar we er ook in waren gekomen en daar stond Jukka onze held op ons te wachten. We waren helemaal hysterisch en hadden echt de dikste lol!! Wat een avond en wat een belevenissen weer, geweldig! Wat ook zo leuk is, is dat we een standaard ritueel hebben. Elke keer als Jukka ons thuisbrengt staan we eerst nog even buiten en roken samen een sigaretje (Merel en hij dan ). Machtig mooi toch!!
Een paar foto’s van die avond vind je hier: http://www.mijnalbum.nl/Album=XAVTEGVJ

De volgende dag echt een gat in de dag geslapen. Wat wil je ook als je om half zeven in je nest ligt. Nog net voor de zon onderging zijn we richting het strand gelopen dat ik gister had ontdekt. Het was namelijk prachtig weer: heel helder. Het was een hele mooie wandeling en we hebben genoten van de stilte en van het water en de prachtige zonsondergang. Toen werd het al gauw te donker en moesten we weer huiswaarts.

Zo gaat zo’n dagje snel voorbij moet ik zeggen, want nadat we nog naar de supermarkt geweest waren, wass het ook alweer avond. We zijn nog weg geweest het centrum in. Daar hebben we even in een kroegje gezeten en daarna zouden we naar een discotheek. Maar voor de één stond een dikke vette rij en bij Bepop vroegen ze echt vet veel entree en dat hadden we er vandaag niet voor over. Toen wilden we nog naar een kroeg gaan, maar alle kroegen bleken al gesloten te zijn, omdat het twee uur was geweest. Toen hebben we Jukka maar weer gebeld en die heeft ons weer thuisgebracht en ofcourse nog even een sigaretje gerookt.

Op zondag hebben we eerst weer heerlijk uitgeslapen en een relaxed dagje gehad. ’s Avonds was er een International Cuisine night. Voor Internationale en Finse studenten. Het was de bedoeling dat iedereen typisch eten uit zijn land klaar zou maken en mee zou nemen, zodat iedereen allerlei typische gerechten uit diverse landen zou kunnen proeven. De dag daarvoor waren we in de supermarkt, maar toen hadden we eigenlijk helemaal geen zin om iets speciaals te halen en klaar te maken. Wat moesten we dan maken: aardappelen met spruitjes, stampot boerenkool of hutspot??? Mmm, nee veel te veel werk en ik weet niet eens of ze al die ingrediënten hier wel hebben. We hadden echt geen zin om er zoveel moeite voor te doen (lui), dus toen hebben we stokbrood met kruidenboter en brie gekocht, ook echt typisch Nederlands toch, want dat eten we hier heel vaak!!!! ;-) Toen we daar in die villa aankwamen stonden de meest heerlijke gerechten op tafel en daar kwamen wij aan met onze stokbroden die nog gesneden en besmeerd moesten worden. Eigenlijk schaamden we ons kapot, maar goed, we waren binnen en daar ging het om. Ik heb heerlijk gegeten die avond, lekkere couscous met allerlei groenten en een saus, verukkelijk. Aan het einde van de avond vroeg ik aan die jongen die het klaar had gemaakt of ik wat mee kon krijgen; geen probleem. Zodoende kwam het dat ik die avond met een plastic tas vol couscous naar de disco ging. Ik heb die avond trouwens ook nog geprobeerd om dronken te worden van bier snuiven in plaats van drinken. Het zou toch mooi zijn als dat zou werken?? Nou, ik was wel gek in de kop en gedroeg me behoorlijk debiel, maar ik denk dat het pure vermoeidheidsdronkenschap was. Die avond hebben we nog een hele leuke avond in Bepop gehad. Toevallig kwam Jukka daar ook en toen hebben we nog gezellig met hem gekletst en gedanst. Hij heeft me toen ook nog voorgesteld aan een meisje die hij kende, een Fins meisje. Begint ze ineens Nederlands tegen me te spreken, echt wonderbaarlijk! Het bleek dat ze drie jaar in Nederland had gewoond. Het was echt heel vreemd om haar Nederlands te horen praten, maar ze deed het echt supergoed!! Een paar foto’s van deze avond kun je hier vinden: http://www.mijnalbum.nl/Album=PHDAYTZT

Maandag weer naar stage en ’s avonds niet veel bijzonders gedaan volgens mij. Maandag is een beetje onze rustdag, dat is eigenlijk de enige avond dat er niks te doen is in de stad. Ik vind het wel een fijne gedachte dat er in ieder geval één avond is waarop we niks te doen hebben. (ja ik weet het, we doen het allemaal zelf, niemand dwingt ons om altijd op stap te gaan of zo, maar toch, zo werkt het hier).

Dinnsdag was het vijf december en toen hebben we uiteraard Sinterklaas gevierd. We hebben cadeautjes voor elkaar gekocht en een mooie brief aan elkaar geschreven. We hebben lekker gegeten en een gezellig avondje gehad. Die avond zijn we uiteraard ook nog op stap geweest, want de volgende dag waren we vrij. Op zes december is het hier Independance Day, dat is een nationale feestdag waarop ze vieren dat ze in 1917 onafhankleijk van Rusland zijn geworden. Zodoende was het die avond net als een zaterdagavond, het was heel druk in de stad. We zijn eerst naar een kroeg geweest en daar kwamen op een gegeven moment een stel inernationale studenten. Eén meisje ging meteen naar ons toe en vroeg of we bij hun wilden zitten. Natuurlijk, hartstikke leuk. Daar hebben we van een Zwitsers meisje geleerd om tabak te snuiven, dat is daar heel normaal. Ik heb het ook gedaan en het was best lekker moet ik zeggen. Weer wat geleerd!! Het is hier echt een verrijking van je cultuurleven moet ik zeggen hoor ;-).

De volgende dag hebben we weer een gat in de dag geslapen.’s Avonds zijn we nog weggeweest naar the Irish pub waar we heerlijk hebben gezeten in enorme lekkere hangstoelen. Verder was er niemand in het gedeelte waar wij zaten en toen zagen we een bord hangen waarop stond: ‘Old dog (dat is de naam van de kroeg), making new friends.’ Dat was eigenlijk supergrappig en heel ironisch, want daar zaten we dan met z’n tweeën in een kroeg, met verder niemand om ons heen.....

Jukka belde op een gegeven moment op waar we waren, hij was al in Bepop, maar toen we vertelden dat we in the Irish pub waren kwam hij meteen onze kant op. Hij had al behoorlijk wat op en we hadden meteen weer de dikste lol met z’n drieen, het is echt zó’n schat!! Ik wil voor de duidelijkheid trouwens even zeggen dat er verder niks is tussen Jukka en mij of Jukka en Merel. Daar hebben we het zondag heel goed over gehad. Hij vond ons zo leuk omdat we zo anders waren dan de Finse meisjes. Die dachten meteen dat als een jongen ze mee uitvroeg dat die meer van hen wou en dat was bij ons niet zo (om eerlijk te zijn dachten wij dat eerst ook, maar dat doet er niet toe hehe). Wij vinden hem geweldig en hij ons, maar verder niks. Die woensdagavond vertelde hij ook om de haverklap dat hij ooit een keer naar Nederland zou komen om ons op te zoeken. Dat lijkt me helemaal geweldig, ik heb er nu al zin in! Aan het eind van de avond was het niet meer ‘I like you’, maar ‘I love you, and still I don’t wanne fock with you!’ (sorry voor het taalgebruik, maar zo zei hij het) We zijn echt nu al goede vrienden en we zijn heel blij dat we Jukka hebben, het is echt een schat van een kerel waar we de dikste lol mee kunnen hebben, we gaan binnenkort ook met hem uit eten.

Foto’s van Sinterklaas, Jukka en ons in the Irish pub en een foto van Merel, Susanne, Daniela en mij vind je hier: http://www.mijnalbum.nl/Album=INQHDESF

Donderdag weer naar stage en voor het eerst had ik zelfs een ‘Another day at the office’ gevoel. Het begint al routine te worden hier. Ik had echt zin om weg te gaan, andere plaatsen te ontdekken, ik begon het zelfs een beetje saai te vinden, het nieuwe is eraf, ik ben wel weer toe aan iets nieuws. Ik heb zin om tripjes te maken!! Die avond ben ik voor het eerst echt vroeg op bed gegaan, heerlijk.

De volgende dag zijn we naar het reisbureau geweest en daar hebben we een trip naar Stockholm geboekt. Het kwam allemaal perfect uit. Die donderdag daarop zou een goeie vriend van Merel in Helsinki aankomen om hier voor twee weken te blijven. Wij gingen hem ophalen en meteen drie nachten in Helsinki blijven om vervolgens vanuit Helsinki naar Stockholm te gaan met de boot. Perfect!

Vrijdag hebben we ook eindelijk een fiets gehuurd. De kosten van alle taxiritjes die we hebben gehad rezen een beetje de pan uit. We kennen verder ook geen andere studenten die met de taxi naar huis gaan als ze op stap zijn geweest. Iedereen komt op de fiets of lopend, we zijn echt een stel verwende meisjes wat dat betreft. Vandaar dat het maar eens tijd werd om een fiets te huren. Het was echt geweldig om op de fiets door Joensuu te rijden, wat een heerlijk gevoel, Nu voelde het nog meer als thuis!

Later op de dag ben ik ook nog naar de universiteit geweest om te typen en naar de bibliotheek te gaan. Ik wist niet waar ik moest zijn en toen heb ik een Fins meisje gevraagd. Ze was echt heel lief en heeft me harstikke goed geholpen. Ze is helemaal met me meegelopen naar de bibliotheek en in de bibliotheek waren ze ook weer heel aardig. De bieb ging sluiten, maar ik mocht gewoon blijven zitten en net zo lang blijven totdat zij ook weggingen. Ik zat achter de computer in de bibliotheek en probeerde mijn usb-stick in dat ding te douwen, maar dat lukte niet. Toen de vrouw van de bibliotheek dit zag, zei ze dat ik wel achter haar computer mocht in het kamertje waar de medewerkers van de bieb werken, echt ongelofelijk! Alles was al dicht en ik zat daar op een gegeven moment nog achter de computer in zo’n hokje samen met een andere vrouw, dat is toch helemaal fantastisch!! De mensen zijn zo behulpzaam en zo lief echt niet te geloven.

Die avond had Daniela ons uitgenodigd voor een studentenfeest ergens bij mensen die zij kende. Er hing een uitgelaten stemming en we hebben weer allerlei nieuwe mensen leren kennen. Daarna zouden we nog met z’n allen op stap naar Tempo, een discotheek. Uiteraard moesten we ons legitimeren. We hadden onze paspoorten die dag ingeleverd bij het reisbureau, omdat die naar de Russische ambassade moeten voor een visum, dus we hadden ons rijbewijs mee. Maar de uitsmijter kende ons rijbewijs niet en dus mochten we er niet in. Echt balen natuurlijk, want al die mensen van het feest gingen wel naar Tempo. Wij zijn toen met een Belgische jongen, die ook niet in Tempo kon komen en een hele sociale Spaanse dude, die speciaal voor ons meeging, omdat hij het zo lullig voor ons vond dat we niet in Tempo toegelaten werden, naar Bepop gegaan. Daar hoefde ik mijn legitimatie niet eens meer te laten zien, want die uitsmijter kent ons inmiddels wel, kind aan huis zijn we daar haha! Zo hebben we toch nog een leuke avond gehad en lekker gedanst en zo.

De volgende dag wou ik niet weer de hele dag verslapen zoals we de vorige week wel hadden gedaan, ik wou echt iets doen, iets ervaren hier. De vrouw van the international office had ons laatst gemaild dat we echt nog een keer naar een soort moesten, omdat nu de kerst ... er was. Merel zou ook mee, maar toen ik haar die dag smste over welke bus we zouden nemen, bleek ze een te grote kater te hebben. Dat hoort er ook bij natuurlijk, maar ik liet me er niet door weerhouden om alsnog te gaan. Toen ik in de bus stapte zag ik meteen het Nederlandse meisje die ook in Karjamanetie woont en die we een keer tegen waren gekomen op de Tsjechische link een paar weken geleden. We raakten aan de praat en ze vroeg of ik zin had om een bakje thee met haar te drinken in dat ding waarvan zij dacht dat ik heen moest. (ik wist namelijk niet waar het was). Zo gezegd, zo gedaan. Het was hartstikke leuk, we hebben gezellig gepraat en toen ze wegging vroeg ze of we de volgende avond al iets te doen hadden. Nou nee, niet echt. Ze vroeg of wij ook zin hadden om Sinterklaas bij haar te vieren, want dat ging ze morgenavond doen met allemaal buitenlanders. Hartstikke leuk!! Ik heb met plezier de uitnodiging aangenomen en heb meteen ff wat cadeautjes in de stad gekocht.

Die avond was er weer een studentenfeest in Karjamaentie. Het was een soort afscheidsfeest, want bijna iedereen is al weg, of gaat deze of volgende week weg. Iedereen is gericht op afscheid en weer naar huis gaan. Dat is best wel vreemd voor ons, omdat het voor ons nog maar net is begonnen. Je kon ook echt merken dat iedereen elkaar al heel goed kent en dan is het soms moeilijk om er tussen te komen, zeker als je niet helemaal in de stemming bent. We zijn dan ook niet heel lang gebleven, we hebben nog even bij elkaar nagezeten en zijn toen ons bedje ingedoken.

Zondag was een heerlijke dag. Eerst lekker uitgeslapen en ditjes en datjes gedaan. Om een uur of vier zijn we naar Susanne en Daniela gegaan. Zij zijn afgelopen dinsdag naar helsinki vertrokken en gaan vandaag naar huis. Wij kwamen dan net terug uit Helsinki, dus dan zouden we ze net missen. Vandaar dat we vandaag een soort afscheidsetentje hadden, op zich ben ik er nog maar één keer geweest, maar zo gaat dat hier. Het kwam ook omdat Susanne gister tijdens het feestje tegen me zei dat ze DE soep had gemaakt en toen heb ik mezelf net niet helemaal uitgenodigd, maar daar kwam het zowat wel op neer hihi. Ik vind het echt heel erg jammer dat ze weggaan, maar goed, that’s life. We hebben gezellig gezeten en later ook heerlijk gegeten van De soep ofcourse en nog meer lekkers, er kwam ook nog een Duits meisje langs en dat was hartstikke leuk. Later op de avond moesten we weer weg, want ik had gister een uitnodiging gekregen van dat Nederlandse meisje om Sinterklaas bij haar te komen vieren. Zodoende dat we die avond naar haar huis zijn gegaan. Er waren studenten van allerlei verschillende nationaliteiten, vrienden van het Nederlandse meisje die ze hier had leren kennen. Ze wilde hen kennis laten maken met onze Sinterklaas. Ze had er echt werk van gemaakt, want ze had ook een kleine powerpointpresentatie gemaakt over Sinterklaas en de intocht en zo, hartstikke leuk. Ze vertelde ook nog dingen die wij niet eens wisten, zoals dat het altijd pakjesboot nummer twaalf is en zo (wisten jullie dat?). We hebben ook op een andere manier de pakjes gekregen. We moesten met de dobbelsteen gooien en als je bijvoorbeeld nummer twee gooide, dan moest je een pakje aan je rechterbuurman geven, of bij een ander getal mocht je een pakje van iemand stelen. Een hartstikke leuke manier die aan het einde ook nog voor heel wat strijd zorgde, want iedereen had wel zo zijn favoriete cadeautjes die hij wilde hebben. Maar ja, het was tot de laatste minuut niet zeker wat voor cadeautjes je zou krijgen, omdat je ze telkens weg moest geven, of je kreeg er weer één bij van je buurman. Superleuk was het en zeker iets om mee te nemen naar Nederland. Zo eindigde onze zondag. Ik heb trouwens pecies gekregen wat ik wilde hebben: Een hele leuke mok met allemaal koeien erop en een bijpassend bordje, prachtig! Een paar foto's van die avond en nog wat meer vind je hier:http://www.mijnalbum.nl/Album=HQ8A3WSG

Wat we die maandag hebben gedaan weet ik niet meer, maar volgens mij zijn we niet weggeweest of zo, want het was maandag natuurlijk, onze rustdag ;-). Ik weet nog wel dat Merel en ik ons beide even heel goed voelden. Heel stabiel. Dat was heel fijn, want het voelt hier echt alsof al je emoties en gevoelens door een enorme rollercoaster gaan. Alles is hier tien keer zo heftig en intens, daar kun je je geen voorstelling van maken als je het zelf niet ervaren hebt.

Anyway, dinsdag hebben we aan ice dipping gedaan!! Meteen de eerste dag had Anne, de vrouw van de international office, het daar al over gehad. Wij waren toen zo dankbaar dat zij ons overal mee naar toe had genomen en ons zo had geholpen dat we haar heel graag wouden bedanken. Ze had toen gezegd dat we haar konden bedanken door mee te gaan als er ice dipping was. We moesten er dus maar aan geloven, anders waren we ook wel gegaan natuurlijk, want we hebben zoiets van we moeten alles ervaren en meemaken. Ice dipping is dat je eerst in de sauna gaat een hele tijd en vervolgens naar buiten gaat en in het ijskoude water gaat om je af te laten koelen. Als er ijs ligt wordt er een wak in het ijs geslagen en daar ga je dan in, brrrrrrr, ijskoud natuurlijk. Daarna ga je weer naar de sauna en weer terug en zo gaat dat door. We hadden zoiets van: we gaan wel mee, maar we zien wel of we ook echt in het water gaan. Op zich hadden we echt geluk nu, want het vroor niet eens, het was ongeveer 4 graden buiten, vet warm dus in principe. We zijn in de sauna gegaan en daarna zijn we ook maar gewoon beide in het water gegaan. Heel erg koud natuurlijk, maar het was te doen. Als je er dan uitkomt tintelt je hele lichaam en het wordt knalrood van al het bloed dat als een idioot door je lichaam heen wordt gepompt dan. Ik ben vier keer heen en weer geweest en het was best te doen! Nu moeten we dus eigenlijk ook nog een keer als er ijs ligt, dan is het pas echt echt. We zullen zien, misschien in januari of februari nog een keer.

Woensdagavond zijn we uit eten geweest met Jukka en ook met Daniela en Susanne, we wilden hun toch nog heel graag een keer zien. Het was een hele gezellige avond en toen moesten we echt afscheid nemen van Susanne en Daniela, dat vond ik absoluut niet leuk. Dit afscheid heeft me tot nu toe het meeste gedaan, want je weet gewoon dat de kans groot is dat je ze nooit meer ziet. Maar goed that’s life en wij moesten ook gewoon weer doorgaan. We zijn nog met Jukka naar een sportcafe geweest waar hij heeft zitten pokeren en mooi wat geld heeft gewonnen. Daarna zijn we natuurlijk weer naar bepop geweest. Lekker gedanst en toen huiswaarts gekeerd. Voor het eerst op onze fietsjes om geld uit te sparen. Dat mocht ook wel een keer.
Foto's van Ice dipping en de woensdagavond uit eten vind je hier:http://www.mijnalbum.nl/Album=O64BBB7E

De volgende dag gingen we naar Helsinki. Ik heb nu eigenlijk geen tijd om daar helemaal over te schrijven. Ik zit in een bieb en die gaat drie uur sluiten, het is nu 20 voor drie en ik moet het berciht ook nog plaatsen en zo. Ik kan wel zeggen dat het helemaal fantastisch was! Wat een belevenissen weer!! We hebben in het olympisch stadion hostel geslapen en daar allemaal mensen ontmoet met verhalen......ongelofelijk, echt fantastisch!! Ook de trip naar Stockholm was helemaal geweldig. Wat een luxe boot hee!!! Ik had telkens het liedje van ‘the love boat’ in m’n hoofd. Het was echt zo’n cruise idee met sauna, bubbelbad, bars, disco, restaurants, gokkasten een vet grote taxfree shop en alles. We voelden ons de koning te rijk daar. De eerste avond hebben we echt gigantsich gefeest, allemaal mensen ontmoet in de rookruimte. Daar was het heel gezellig en we zijn de hele nacht doorgegaan. Zo zijn we zonder slaap Stockholm ingegaan de volgende dag. Echt een prachtige stad met schitterende gebouwen. De avond daarop weer feesten, het was niet zo laat als de avond ervoor, maar laat was het wel weer. We hebben het echt heel leuk gehad met z’n drieen. Een paar foto's van de trip vind je hier: http://www.mijnalbum.nl/Album=JOQFVLDV

Ik moet nu echt stoppen. Ik wil jullie allemaal een hele fijne kerst toewensen, geniet ervan, geniet van elkaar en maak er wat van. Ook alvast een te gek uiteinde toegewenst, maar ik hoop dat ik voor die tijd nog iets op mijn weblog kan plaatsen. Wij gaan in ieder geval naar Rusland met oud en nieuw. Ik kijk zelf een beetje op tegen Kerst, ik ben bang voor dat eenzame gevoel of zo. Dat wij hier helemaal in Finland zitten en alle mensen waarvan je houdt ergens ver weg zijn. Maar dat zal vast wel goedkomen denk ik. We zijn met z’n drieeen en zullen ons vast wel vermaken.

Ik ben nu een beetje in een sentimentele bui en dat zorgt ervoor dat ik nu heel graag wil zeggen dat ik van jullie allemaal houdt!! Dat mag ook wel toch, het is bijna kerst..... dan mogen zulk soort dingen gezegd worden (altijd wel trouwens maar oke).

Nou nogmaals een hele fijne kerst toegwenst allemaal!!!

Ik hou van jullie!!

Heel veel liefs en een dikke kus van Janneke